efektywnymarketing Miejsce konferencji nie było przypadkowe, bo właśnie Zakład Karny w Lublińcu jest prekursorem idei wolontariatu więziennego w Polsce. Najstarszy z realizowanych tam programów, projekt BONA, trwa od 13 już lat.
– Realizowany jest w Domu Pomocy Społecznej „Zameczek” w Lublińcu, gdzie skazane kobiety opiekują się dziećmi dotkniętymi porażeniem mózgowym – mówiła w czasie konferencji kpt. Jolanta Figlak, kierownik działu penitencjarnego Zakładu Karnego w Lublińcu. – Inna grupa wolontariuszek pracuje z osobami zaawansowanymi wiekiem, dotkniętymi demencją bądź niepełnosprawnymi fizycznie w DPS „Dom Kombatanta” oraz przewlekle chorymi i ze schorzeniami układu nerwowego, a także pozostającymi pod opieką Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Lublińcu.
Uczestnicy konferencji podkreślali, że jeszcze na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku nikt nie podejrzewał, że nieodpłatne zatrudnianie więźniów jako wolontariuszy niosących pomoc osobom najbardziej potrzebującym może się udać. Dziś w samym tylko województwie śląskim kilkudziesięciu skazanych codziennie wychodzi do pracy w hospicjach, domach pomocy społecznej, szkołach specjalnych czy domach dziecka, aby tam dobrowolnie i bezinteresownie działać na rzecz innych.
– To co wielu wydawało się niemożliwe, jest nie tylko realne, ale i skuteczne – mówi płk Mirosław Gawron, dyrektor okręgowy Służby Więziennej w Katowicach. – Dziś skazani pomagający ludziom niepełnosprawnym fizycznie i psychicznie, ludziom chorym i samotnym, nie tylko nie budzą już zdziwienia, ale często spotykają się z ogromnym szacunkiem społecznym.
Polska, za działalność związaną z wolontariatem więźniów, otrzymała w 2009 roku „Kryształową Wagę Wymiaru Sprawiedliwości” – nagrodę przyznawaną instytucjom promującym i ulepszającym działania systemu publicznego wymiaru sprawiedliwości w krajach członkowskich Unii Europejskiej i Rady Europy.
