efektywnymarketing Był wikariuszem w różnych parafiach. Odznaczał się gorliwością w prowadzeniu katechizacji, wiele godzin spędzał w konfesjonale, z radością głosił słowo boże, dużo się modlił. Był bardzo wyrozumiały, uczynny i miłosierny wobec wiernych.
Był ojcem duchownym przygotowujących się do kapłaństwa. Następnie został rektorem seminarium w Gnieźnie, po czym mianowano go biskupem pomocniczym diecezji włocławskiej.
We wrześniu 1939 roku nie opuścił swojej diecezji. Jego nieustraszona, pełna poświęcenia postawa stała się wzorem zarówno dla duchowieństwa, jak i dla ludzi świeckich. Niemcy aresztowali go 7 listopada 1939 roku. Więziono go w różnych miejscach, wszędzie ze względu na swoją niezłomną postawę, rozmodlenie i gorliwość kapłańską doznawał szczególnych upokorzeń i prześladowań.
Od lipca 1941 roku był więźniem obozu w Dachau, gdzie tak jak inni kapłani pracował ponad siły. Doświadczał tu bardzo wyszukanych szykan. Chociaż sam był głodny i nieraz opuszczały go siły, dzielił się swoimi racjami żywnościowymi ze słabszymi od siebie. Zachorował na tyfus – na skutek, czego 26 stycznia 1943 roku został uśmiercony zastrzykiem. Pomimo prób ocalenia jego ciała przez więźniów, zostało ono spalone w krematorium.
Ojciec Święty Jan Paweł II podczas uroczystej Mszy świętej 14 czerwca 1987 roku w Warszawie przed Pałacem Kultury i Nauki – zamykającej II Krajowy Kongres Eucharystyczny – dokonał beatyfikacji biskupa Michała Kozala.
W ikonografii bł. Michał przedstawiany jest w stroju biskupim lub w pasiaku więziennym. Jego atrybutami są: mitra, fioletowy trójkąt i numer obozowy 24544.
