Według statystyk straży pożarnej, od początku roku w Polsce odnotowano 122 zgony, spowodowane przez tlenek węgla. Blisko 1,5 tys. osób uległo w tym czasie zatruciu czadem. Zagrożenie jest więc bardzo poważne. Śmiertelne żniwo tlenek węgla zebrał również w ostatnich tygodniach w Częstochowie. Na skutek zatrucia nim 17 listopada w Alejach NMP zmarły cztery osoby. Zagrożenie czadem rośnie zwłaszcza w rozpoczętym niedawno okresie grzewczym.
Czym jest czad i dla czego jest tak niebezpieczny?
– Tlenek węgla nazywany jest cichym zabójcą, ponieważ jest niewidoczny, w ogóle go nie czuć, a stężenie już na poziomie 0,32% w pomieszczeniu po 30 minutach powoduje śmierć – mówił Wiesław Leśniakiewicz, komendant główny PSP w czasie konferencji prasowej, rozpoczynającej kampanię „NIE dla czadu”.
Jak podkreślał komendant, niepełna wentylacja pomieszczeń, w szczególności łazienek czy kuchni, powoduje zwiększone stężenie tlenku węgla i ryzyko utraty przytomności bądź zgonu.
– Zwracajmy bardzo dużą uwagę na cały proces wentylacji pomieszczeń oraz utrzymania we właściwym stanie technicznym urządzeń kominowo-grzewczych – apelował Wiesław Leśniakiewicz.
Jak radzą specjaliści, aby zapobiec ryzyku, można zabezpieczyć się, umieszczając w mieszkaniu czujniki tlenku węgla, które reagują na podwyższone stężenie czadu. W ramach kampanii „NIE dla czadu” straż pożarna będzie dystrybuować takie urządzenia, zakupione przez MSWiA, za pośrednictwem audycji emitowanej w Programie I Polskiego Radia.
Straż pożarna instruuje przy okazji, że czujniki tlenku węgla umieszczamy na wysokości 1,5 metra, najlepiej w oddaleniu od urządzeń grzewczo-kominowych, ale w pobliżu miejsc, gdzie najczęściej przebywamy.
Strażacy apelują również do mieszkańców, by występowali do spółdzielni oraz do administratorów budynków o sprawdzanie ciągów wentylacyjnych pod kątem ich drożności. Prawo budowlane zobowiązuje zarządców oraz właścicieli obiektów budowlanych, w tym budynków mieszkalnych wielorodzinnych oraz jednorodzinnych, do przeprowadzania kontroli przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i wentylacyjnych) co najmniej raz w roku oraz co najmniej dwa razy w roku, w przypadku budynków o powierzchni zabudowy przekraczającej 2 000 m kw oraz innych obiektów budowlanych o powierzchni dachu przekraczającej 1 000 m kw.