Sierpień z Ogródkami zaczęliśmy w „Piaskownicy”

Sztuka ta, bardzo popularna i w ostatnich latach zagrana kilkadziesiąt razy w różnych teatrach zawodowych i alternatywnych całej Polski, została już przemielona wzdłuż, wszerz i w poprzek. Antoni Rot też ją nieco zmienił. Przede wszystkim skrócił, nie zmieniając jednak wymowy tekstu. A jest to tekst specyficzny. Otóż – w osiedlowej piaskownicy, na blokowisku jakich wiele w każdym mieście, spotykają się On i Ona. Dzieciaki jeszcze, które nie mają się z kim bawić. On, trochę niechętnie, zaprasza ją do zabawy i z dnia na dzień rodzi się przyjaźń. Ich relacje, zabawy, rozmowy to nic innego jak – potraktowane metaforycznie – dorosłe życie.
Tekst, z pozoru prosty, jest pełen niuansów, gierek słownych i symboli, i – jeśli go dobrze nie zagrać – staje się trywialny. Niestety reżyser – Antoni Rot, poszedł drogą najprostszą i spektakl zrobił „po tekście”. Wyszło przedstawienie zbyt oczywiste, bez tego drugiego dna, koniecznego u Walczaka. Młodzi aktorzy (Laura Piec, Paweł Bilski) zagrali poprawnie, według planu, ale nie zdołali mnie  ani wzruszyć, ani rozśmieszyć. Najbardziej jednak przeszkadzał mi głos siedzącego z boku reżysera spektaklu, który zapowiadał kolejne sceny i czytał wybrane didaskalia. Jeśli się wprowadza taki zabieg do teatru, to musi on być „po coś”, pełnić jakąś konkretną funkcję w przedstawieniu. A tu tylko wytrącał i aktorów, i publiczność z rytmu. Wystarczyłyby wyciemnienia między kolejnymi scenami – najprościej.
Za nami połowa ogródkowych zmagań – czekamy teraz na teatry z Lublina, Gorzowa Wielkopolskiego i Kalisza.