Paliusz to wstęga wykonana z białej wełny, ozdobiona sześcioma fioletowymi krzyżami, z czarnymi zakończeniami. Oznacza Chrystusowe jarzmo, które pasterz bierze na swoje ramiona. Biskup Rzymu używa go jako symbolu swojej władzy apostolskiej od IV wieku. Jako znak szczególnej łączności z następcą św. Piotra, od najdawniejszych czasów darowuje paliusze niektórym arcybiskupom. Obecnie każdy arcybiskup metropolita musi prosić o paliusz w ciągu trzech miesięcy od swej nominacji. Używa go wyłącznie na terenie swojej diecezji, ale tylko w okolicznościach przewidzianych przez liturgię.
„Owcza wełna stara się ukazać zagubioną owieczkę, a również tę chorą i słabą, którą pasterz bierze na swe ramiona i prowadzi do wód życia. Przypowieść o zagubionej owcy, której pasterz szuka na pustyni, była dla Ojców Kościoła obrazem tajemnicy Chrystusa i Kościoła. (…) Tym samym paliusz staje się symbolem misji pasterskiej” – mówił Benedykt XVI o symbolice paliusza.
Historia każdego paliusza zaczyna się we wspomnienie św. Agnieszki, czyli 21 stycznia każdego roku. Tego dnia z opactwa Tre Fontane w Rzymie do bazyliki watykańskiej przynoszone są dwa żywe baranki. Po mszy św. przenoszone są do Sali Klementyńskiej Pałacu Apostolskiego, gdzie otrzymują specjalne błogosławieństwo Ojca Świętego.
Z Watykanu przekazywane są siostrom Benedyktynkom z klasztoru Santa Cecilia in Trastevere w Rzymie. Z ich wełny siostry przygotowują paliusze, które 28 czerwca każdego roku, podczas pierwszych nieszporów uroczystości świętych apostołów Piotra i Pawła zostają złożone w pobliżu grobu św. Piotra. Następnego dnia podczas uroczystej eucharystii Biskup Rzymu nakłada je na ramiona nowo mianowanych metropolitów.
Obok metropolity częstochowskiego arcybiskupa Wacława Depo, papież uhonorował metropolitę lubelskiego, arcybiskupa Stanisława Budzika i metropolitę katowickiego, arcybiskupa Wiktora Skworca. Ceremonia odbyła się w Bazylice świętego Piotra w Rzymie, w uroczystość apostołów Piotra i Pawła.