W sali Politechnika odbył się koncert końcoworoczny Zespołu Szkół Muzycznych.
– Wykorzystujemy to, że mamy do dyspozycji dużą salę. W związku z tym stawiamy na liczebność, by pokazać tę stronę naszej pracy. W koncercie biorą udział oczywiście także ci, którzy w jakiś sposób się wyróżnili, uczestnicy konkursów oraz uczniowie, którzy uzyskali najlepsze oceny na egzaminach – mówił Włodzimierz Gołebiowski kierownik Sekcji Instrumentów Dętych i Perkusyjnych i opiekun wydarzenia.
Koncert od wielu lat odbywa się w maju. W tym roku na scenie podziwiać można było Chór dziecięcy Państwowej Szkoły Muzycznej oraz Chór mieszany Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej i Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia, występy zespołów, gdzie uczniowie grali na skrzypcach, fortepianie i wiolonczeli.
Na saksofonie zagrał Patryk Ćwikliński, a akompaniował mu Mateusz Kurcab. Kwartet saksofonowy wykonał fragment z repertuaru Pierre Max Dubois. Pod dyrekcją Zygmunta Nitkiewicza zagrała Orkiestra smyczkowa PSM I st. i Orkiestra Symfoniczna POSM, PSM II st. Uroczystość zakończył występ Big Band pod dyrekcją Lesława Podolskiego.
Była okazja, by posłuchać występów solowych na wiolonczeli – Jacka Podgórskiego lub skrzypcach – Kingi Kabzińskiej. Na fortepianie Mateusz Duda wykonał Preludium g – mol op. 23 nr 5 Rachmaninowa. To drugi raz, kiedy występował z tym repertuarem. Pierwszy raz zaprezentował go 2 miesiące temu na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. J.S. Bacha w Gorzowie Wielkopolskim. Brał udział również w Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim na Mazowszu, gdzie otrzymał wyróżnienie. Jest uczniem II klasy gimnazjum.
– Zostało mi jeszcze 10 lat nauki. Najpierw 4 lata do końca szkoły, a później studia. Chciałbym dostać się do Juilliard School w Nowym Jorku. Oczywiście wybiorę kierunek muzyczny – fortepian. To od zawsze to był fortepian. Wierzę, że mam szansę, trzeba tylko się starać – opowiada pełen pasji i determinacji Mateusz.
Tego popołudnia odbyły się dwie prezentacje dyplomowych interpretacji ruchowych.
– To nie jest choreografia. My nie uczymy tańca. Ta forma pracy ma rozwijać warsztat muzyczny. Dynamika muzyki, rozdrobnienie rytmiczne, to wszystko ma odzwierciedlenie w ruchu – tłumaczyła Magdalena Owczarek, pod kierunkiem której obie dziewczyny przygotowywały dyplomy. Maria Warska opowiedziała w tangu dramatyczną miłosną historię samotnej kobiety uwikłanej w zbyt wiele romansów. Joanna Ryś poruszyła temat walki dobra ze złem. Zestawiła liryczny anielski ruch z piekielnymi wrzaskami. Zwróciłą uwagę na przykrą tendencję – radość, którą czerpią podli ludzie z upadku szlachetnego człowieka.
– Będzie święto, bo w piekle mamy kolejnego anioła – to pokażemy – przygotowywały się przed występem. Joanna zdaje do szkoły aktorskiej, a Maria wybrała studia rytmiki.
– Trzymamy kciuki za egzaminy i rozwój kariery, bo takie talenty nie zdarzają się co roku. Praca i przede wszystkim praca, ale talent musi być – podkreślała opiekunka maturzystek.