efektywnymarketing Uczestniczący w sesji ojcowie duchowni, spowiednicy, kierownicy duchowi i delegaci biskupów ds. formacji kapłańskiej w diecezjach, zapoznali się m. in. z dokumentem Kongregacji ds. Duchowieństwa „Kapłan – szafarz Miłosierdzia Bożego. Pomoce dla spowiedników i kierowników duchowych”. Prezentacji dokumentu dokonał ks. prof. dr hab. Janusz Królikowski. Prelegent zwrócił także uwagę na to, iż „spowiednik nie jest do rozstrzygania problemów penitenta, ale do pokazania drogi do świętości w jego sytuacji duchowej”.
Problem spowiedzi w życiu wiernego, ale również kapłana przedstawił o. dr Piotr Śliwiński OFMCap. Jego zdaniem istnieją pewne zauważalne problemy w podejściu kapłanów do spowiedzi św. i jej obecności w ich życiu kapłańskim. Zdaniem o. Śliwińskiego pojawia się bardzo często problem nieregularności sakramentu pokuty. – Pojawia się również tendencja do marginalizowania sakramentu pokuty we własnej posłudze kapłańskiej – mówił o. Śliwiński.
Bardzo istotnym problemem jest również „przeżywanie sakramentu pokuty w biegu”. Jest to w pewien sposób problem współczesnej kultury. „Gdzieś zatracił się aspekt głębszego zastanowienia nad własnym życiem”. We właściwym podejściu do spowiedzi zarówno ze strony wiernych, jak też kapłanów, pojawił się problem rachunku sumienia i żalu za grzechy. – Bardzo często zauważa się przejście od żalu do żalenia się. Bardzo często jest to szukanie pociechy, a nie przebaczenia – zauważył o. Śliwiński. – Także zadośćuczynienie widziane jest jako zadanie do wykonania, a nie jako droga do przemiany własnego życia. 
Zdaniem o. Śliwińskiego w podejściu do dzisiejszego człowieka „potrzebna jest umiejętność ewangelicznej krytyki współczesnej kultury”. – Nie chodzi bowiem o samą krytykę człowieka czy też współczesnej kultury, ale o wskazanie pozytywnej drogi wyjścia z kryzysu moralnego – zaznaczył o. Śliwiński.
– W dzisiejszych czasach wielu ludzi poszukuje kierownika duchowego. Podczas spowiedzi kapłan jako sędzia nie osądza, ale rozsądza człowieka – mówił o. dr Kazimierz Fryzła CSRS.
Dla polskich katolików sakrament pokuty i pojednania nie jest tylko jakimś pustym rytuałem, ale ważnym elementem życia religijnego. Tak wynika z sondażu nt. spowiedzi, przeprowadzonego przez Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego m. in. w 2008 r. Z przeprowadzonego badania wynika, że katolicy w Polsce poważnie traktują spowiedź. 51,7 proc. respondentów spowiada się kilka razy w ciągu roku, 46,5 proc. spowiada się raz w miesiącu, a jedynie 1,7 proc. spowiada się raz w roku. Jak wynika z badań ISKK, przygotowujący się do spowiedzi robią rachunek sumienia z pamięci – 49,6 proc., z modlitewnika korzysta 34,1 proc., natomiast 15,6 proc. korzysta z innej formy przygotowania do sakramentu pokuty.
Sondaż z 2008 r. nt. spowiedzi ukazuje także społeczne efekty sakramentu pokuty i pojednania. 85,9 proc. respondentów przyznało, że sakrament pokuty i pojednania pomaga im w poprawie ich wad, 53,8 proc. penitentów staje się lepszymi dla członków rodziny, 53, proc. łatwiej przebacza innym, 35,4 proc. po spowiedzi jest lepszymi dla sąsiadów i znajomych, natomiast 26,4 proc. lepiej wykonuje swój zawód.
Sekcja Stałej Formacji Kapłańskiej (SSFK) istnieje przy Komisji Duchowieństwa Episkopatu Polski od 9 lat. Jej celem jest wymiana doświadczeń i wspieranie się w realizowaniu programów formacji stałej duchowieństwa w poszczególnych diecezjach, zgodnie z zaleceniami Stolicy Apostolskiej i Konferencji Episkopatu Polski. Sekcja wydaje biuletyn pt. „Formatio Permanens”, który zawiera m. in. materiały ze spotkań i adresy kapłanów głoszących rekolekcje dla duchowieństwa. Spotkania Sekcji Stałej Formacji Kapłańskiej Komisji Duchowieństwa odbywają się raz w roku.
*** Autor jest dziennikarzem tygodnika katolickiego „Niedziela”
