Katarzyna Milik, absolwentka Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie, a od 2001 roku pracownik Instytutu Historii AJD. W 2008 roku obroniła pracę doktorską pt. Działalność Rady Nieustającej w latach 1778–1780, pod kierunkiem prof. dr hab. Tadeusza Srogosza. Obecnie pracuje jako adiunkt w Zakładzie Metodologii i Historii Historiografii. Zainteresowania naukowe związane są z historią nowożytną Polski – wiek XVIII, w szczególności działalność komisji dobrego porządku, Rady
Nieustającej, a ostatnio również polskiego wymiaru sprawiedliwości w tym okresie.

W 1775 roku doszło do ustanowienia nowej władzy, centralnego rządu – Rady Nieustającej. Fakt powołania Rady na sejmie rozbiorowym, z inicjatywy Petersburga, stał się od początku okazją do jej krytyki, okrzyknięto ją nawet „zdradą narodową”. Jednak pierwotne narzędzie kontroli władzy królewskiej stało się z czasem instrumentem polityki Stanisława Augusta, który widział w Radzie szansę naprawy Rzeczypospolitej. Niewątpliwie wprowadzenie dla kraju jednolitej władzy centralnej, sprzyjało zespoleniu obu prowincji; Korony i Litwy, ponadto umożliwiało rozwój nowożytnych procedur biurokratycznych. Istotną cechą Rady Nieustającej była także jej „gotowość” czyli możliwość obrad w każdej sytuacji, wymagającej podjęcia decyzji. Sejm, który obradował co dwa lata nie był w stanie zapewnić państwu stabilizacji i bezpieczeństwa. I chociaż Rada nie miała kompetencji prawodawczych i była przez sejm kontrolowana, jej działalność w zakresie administracji
była bardzo pożyteczna. Niestety, ciągłe ataki ze strony opozycji doprowadziły ostatecznie do jej zniesienia na Sejmie Czteroletnim w 1789 roku.

Odczyt odbędzie się o godz. 17 w sali 26 Instytutu Historii AJD (al. Armii Krajowej 36a).