efektywnymarketing – Wydarzenia z sierpnia 1944 roku do dziś uznawane są za najtragiczniejsze spośród polskich powstań narodowych. Mieszkańcy naszego miasta od początku pomagali warszawiakom, którzy po upadku powstania musieli uciekać ze stolicy. Częstochowa stała się dla wielu z nich bezpiecznym azylem. Stała się także stolicą Polskiego Państwa Podziemnego – powiedział przewodniczący Rady Miasta Częstochowy Zdzisław Wolski.
Uroczystości z udziałem przedstawicieli władz miasta, związków kombatanckich, służb mundurowych, harcerzy oraz mieszkańców miasta rozpoczęły się mszą św. w kościele Najświętszego Imienia Maryi Pany. Po mszy uczestnicy przemaszerowali pod Pomnik Nieznanego Żołnierza w alei Sienkiewicza, gdzie po odegraniu hymnu państwowego złożono kwiaty oraz uczczono ofiary powstania minutą ciszy.
Częstochowianie, którzy uczestniczyli w Powstaniu Warszawskim
– Krzysztof Boruń (1923-2000), ur. w Częstochowie, pisarz, walczył w oddziale „Krybar”
– Jerzy Dreyza (1902-1981), lekarz Szpitala Maltańskiego, od 1945 mieszkał i pracował w Częstochowie, pochowany na cmentarzu Kule w Częstochowie.
– Gustaw Gracki (1927-2013) , ps. „Junek”, walczył w 6 kompanii batalionu „Kiliński”; w latach 1949 – 1984 pracował w Częstochowie jako nauczyciel, autor książki Wspomnienia z Powstania Warszawskiego (2008), mieszka w Częstochowie
– Bogumiła Kulik z domu Rankowska, ps. „Wiśka”, warszawianka, łączniczka w placówce przy ul. Wspólnej , batalion „Bończa”, dostarczała wiadomości do KG AK; po powrocie do kraju (ze stalagu Oberlangen) w 1946 osiadła w Częstochowie. W powstaniu wzięli udział jej starsi bracia, Andrzej i Wincenty, a także jej siostra Barbara.
– Wojciech Omyła (1924-1944), ps. „Wojtek”, mieszkał w Częstochowie, wyjechał do Warszawy pod koniec lipca 1944, walczył w plutonie „Alek” (kompania „Rudy”, batalion „Zośka” – zgrupowanie „Radosław”), zginął 8 VIII 1944 na terenie cmentarza ewangelickiego na Woli, pochowany na Powązkach w kwaterze batalionu „Zośka”
– Antoni Paluszyński (ur. 20 IV 1928), ułan, w oddziale „Kampinos”
– Władysław Radwański (1921-1944), ps. „Rokita”, ur. w Konopiskach k. Częstochowy, starszy strzelec kompanii K-3 batalionu „Karpaty” pułku „Baszta”, ranny 24 IX 1944 w czasie obrony szkoły przy ul. Woronicza, zmarł 3 X w szpitalu w Skierniewicach (tam pochowany). Brat bliźniak Władysława – Stanisław Radwański także walczył w powstaniu
– Eugeniusz Stasiecki (1913-1944), ps. „Piotr”, „Piotr Pomian”, nauczyciel w Cykarzewie k. Częstochowy, od 1936 do wybuchu wojny nauczyciel Szkoły Powszechnej nr 21 w Częstochowie, we wrześniu 1939 walczył obronie Lublińca i Częstochowy (w 74 pp), do 1941 mieszkał w Częstochowie, harcmistrz, zastępca naczelnika Szarych Szeregów, zginął w nocy 16/17 VIII 1944.
– Tadeusz Więckowski (1916-1969), ps. „Czumak”, por., oficer zrzutowy, adiutant szefa lotnictwa Komendy Głównej AK, płk Bernarda Adameckiego; zm. w Buffalo w USA.
– Zdzisław Więckowski, (1918-2002), ps. „Kordzik” (brat Tadeusza), żołnierz ZWZ-AK, w powstaniu w randze por.; pochowany w Częstochowie na cmentarzu Kule.
– Hanna Gradowska , ps. „Hanka”, córka Józefa Gradowskiego, sanitariuszka
– Józef Gradowski (1900–1979), podoficer straży ogniowej w Warszawie, gasił pożary i ratował zasypanych na Starym Mieście, przeprowadzał żołnierzy i ludność cywilną kanałami do Śródmieścia; mieszkał w Częstochowie od 1974,
– Zbigniew Adam Witeszczak (1916–1947), syn Feliksa i Marii Wilkoszewskiej, oficer AK, sędzia polowy w powstaniu warszawskim, pochowany na cmentarzu Kule w Częstochowie.
