Kamil Kacperak: Co myślisz o dzisiejszej Polsce? Słyszałem, że nie miałeś najlepszych wspomnień po ostatniej wizycie w naszym kraju?
Trevor Richards: To jest bardzo trudne pytanie dla mnie, ponieważ kiedy byłem po raz ostatni w Polsce, to było to 35 lat temu, w 1977 roku. Teraz przyjechałem dosłownie na kilka godzin. Po ostatniej wizycie, kiedy znalazłem się w szpitalu, nie miałem najlepszych wspomnień. Teraz wróciłem po latach na kilka godzin. Wszystko zmieniło się nie do poznania, dodatkowo w tym mieście – w Częstochowie – nie byłem nigdy wcześniej. Mogę jednak powiedzieć, że rozwój jest bardzo widoczny. Ponad 30 lat to okres, w którym może zmienić się każdy kraj, i to całkowicie. Polska siłą rzeczy musiała się przeobrazić, jesteście teraz częścią Unii Europejskiej i znacznie łatwiej teraz do Was przyjechać. Bardzo miło jest wrócić do Polski po tak długim czasie. 

KK: Powiedz parę słów na temat festiwalu i twojego występu.
TR: To moja pierwsza sposobność do powrotu do Polski i zagrania z trio – z trzema zupełnie różnymi muzykami, pragnącymi zagrać w zespole jazzowym w Częstochowie.

KK: Otrzymałeś honorową nagrodę Swingującego Kruka – jakie to uczucie?
TR: Dla mnie to wielki zaszczyt, jestem bardzo szczęśliwy. To naprawdę wielkie wyróżnienie.

KK: Co myślisz na temat polskiego tradycyjnego jazzu i polskich jazzmanów?
TR: Od wielu lat podróżuję po Europie i miałem okazję spotykać w przeszłości – w latach 70. i 80. – wiele polskich zespołów, przykładowo Jazz Band Ball Orchestra, zespół regularnie koncertujący w Niemczech czy w Szwajcarii. Spotykaliśmy się bardzo często, można powiedzieć, że jesteśmy starymi przyjaciółmi. Polska jest więc bardzo ważną częścią całego jazzowego środowiska na świecie.

KK: Jaką popularnością cieszy się tradycyjny jazz w Stanach?
TR: Po pierwsze muszę zaznaczyć, że Nowy Orlean to zupełnie co innego niż pozostałe Stany. Właśnie z tego powodu mieszkam w tym mieście od tak dawna. Jest to chyba jedyne takie miejsce na świecie, gdzie możesz grać ten rodzaj muzyki. Profesjonalni muzycy nie są tutaj zmuszeni do koncertowania po całym świecie, mogą przez cały czas grać na miejscu. Czasami dziesięć razy na tydzień, a to bardzo dużo, zdarza się, że gra się nawet 3 razy dziennie.

KK: Co możesz powiedzieć o Częstochowie?
TR: Widziałem tylko drogę z lotniska do hotelu, z hotelu na stację, później znowu do hotelu. Nie zobaczyłem zbyt wiele, ale wygląda na bardzo ładne miasto. Będziemy starać się spotkać, jak najwięcej ludzi. Niestety nie ma na to zbyt wielu okazji. Spotkałem kilku muzyków, myślę, że będziemy się świetnie bawić.

KK: Świetna zabawa, czy rozmowy zawodowe profesjonalnych muzyków?
TR: Taaak, poznałem kilka osób z Niemiec. W trakcie spotkania rozmawialiśmy o programie, o samym festiwalu i o tym, co tworzymy – nie zawsze jest okazja na takie luźne rozmowy.

KK: Dziękuję za rozmowę.
TR: Cała przyjemność po mojej stronie.