Festiwal Kultury Absurdalnej odbył się w dniach 19-26 listopada 2011 w Katowicach oraz w Dąbrowie Górniczej. W ramach imprezy zorganizowano: przegląd teatralny, filmowy, muzyczny oraz kabaretowy. Odbył sie także wernisaż prac fotograficznych i plastycznych, wieczór poetycki oraz gala rozdania nagród.

– Dzięki idei kampanii społecznej „Mniej absurdu w polityce, więcej w sztuce” uczestnicy mają okazję wzięcia udziału w niepowtarzalnym i niekomercyjnym przedsięwzięciu ukazującym pozytywną stronę absurdu w wielu różnych formach – tłumaczy Katarzyna Kulińska-Pluta, rzecznik prasowy Urzędu Gminy w Żarkach. – „Absurdalia” to nie żart, a jak najbardziej poważny festiwal. Jest skierowany do wszystkich artystów, którzy poprzez swoją działalność, starają się ukazać sferę pełną nonsensu. Przedsięwzięcie to, ma na celu wypromowanie młodych talentów. Chodzi o ułatwienie im zaistnienia, a także przełamanie wszelkich ogólnie obowiązujących szablonów i nudnych konwencji.

– Zajęcie pierwszego miejsca zaskoczyło mnie, ale i bardzo ucieszyło – mówi Janusz Ochocki, zdobywca pierwszego miejsca. – Jak dotąd nie próbowałem swoich sił w slamie poetyckim.  Bardziej interesował mnie kabaret. Miałem nawet ochotę wystartować w konkursie kabaretowym albo w obu formach lecz nie było to możliwe. Slam poetycki i konkurs kabaretowy odbywały się w tym samym dniu w różnych miejscach Katowic. Wybrałam slam. Trzeba było przygotować tylko jeden utwór i nie było przy tym ograniczeń, które często występują w standartowych konkursach poetyckich.
Janusz Ochocki przyznaje, że miał tremę.

Oto wiersz Janusza Ochockiego z Żarek:

SABOTAŻ
Szczepan, sprzedawca szamponów
szybował samolotem
strącając szyszki skrzydłami
szczególnym seplenił szczebiotem
spod sosny sfrunął szerszeń
spluwając skrzepem szarawym
sfermentowana skrzeplina
spowiła Szczepana sandały
sukinkot, szkodnik skubany
szepnął strząsając skrzeplinę
spoconą stopą szturchnąwszy
steru statyczną strukturę
silnik szarpnął szaleńczo
sterowność sfiksowała
Szczepan schwycił spadochron
skoczył, samolot spadał
spod szczytów skał stado szpaków
sfruwało szukając schronienia
stężony smar spływał strugą
samolot się spopielał
sprawka sabotażystów
stwierdził Szczepan sensownie
spreparowali stery
stąd sfiksowana sterowność
sfatygowany spadochron
spakował szef Szczepanowi
strzępy spłowiałych szmatek
sparciałym sznurkiem sposobił
skąpił szmalu skurczybyk
syknął Szczepan szyderczo
skrytobójca skubany,
sadysta sakramencki,
skąpiec spragniony splendoru
syczał Szczepan spadając
sen spod spojówek spędzał
swąd spalonego smaru
szusując spoglądał strachliwie
spod szmatek spadochronu
sfora stepowych szakali
szarpała szkielet słonia
samolubne skłonności
splatają sieć spustoszenia
sporządzę sobie sarkofag
sypnął sarkazmem Szczepan