efektywnymarketing Oprócz AJD w Częstochowie porozumienie podpisali przedstawiciele Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II ks. prof. Władysława Zuziaka oraz Polskiej Akademii Umiejętności. Sygnatariusze porozumienia wysłali list do marszałek Sejmu RP Ewy Kopacz, w którym proszą o ustanowienie roku 2015 rokiem Jana Długosza. Dokładnie w 2015 roku przypada sześćsetletnia rocznica urodzin wielkiego kronikarza.
Inicjatywa zawiązana z utrwaleniem pamięci i badaniem dokonań Jana Długosza zrodziła się kilkanaście lat temu w Kłobucku, wśród członków zawiązanego w tym celu Stowarzyszenia „Wieniawa”. Społecznicy badając twórczość i działalność byłego proboszcza kościoła św. Marcina promują przeszłość, wychowując młode pokolenie Polaków w atmosferze patriotyzmu i poszanowania dla dokonań minionych epok.
– Trzeba zachować Długosza dla przyszłych pokoleń – mówi Andrzej Sękiewicz, prezes Ponadregionalnego Stowarzyszenia „Wieniawa”. – Jego działalność i twórczość znacznie wykraczały poza zainteresowania przeciętnego człowieka, czy nawet naukowca końca epoki średniowiecza. Jana Długosza zapamiętamy jako kronikarza, wychowawcę królewskich dzieci, dyplomatę, księdza, budowniczego, a nawet przedsiębiorcę.
Wybitny mediewista prof. Jerzy Wyrozumski twierdzi, że swoją kroniką Długosz stworzył fundamenty polskiego narodu. – Ocalając przeszłość stworzył podstawy polskości, do których przez wieki chętnie odwoływali się najwięksi historycy i badacze dziejów – podkreśla prof. Wyrozumowski.
Według Antoniego Jackowskiego, przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Geograficznego, Długosz był ” jednym z najwspanialszych i zarazem pierwszych geografów od epoki średniowiecza aż do XIX wieku”. – Na podstawie jego badań i zapisków powstawały w Europie pierwsze mapy – tłumaczy Jackowski. – Znani naukowcy i badacze ziem polskich jak Wincenty Pol, czy Oskar Kolberg nawet po upływie setek lat od powstania dzieł Długosza odnosili się do jego badań i na ich postawie prowadzili własne poszukiwania. Długosz był jednym z pierwszych, którzy opisując krainy i ich charakter nie uciekali się tylko do pracy „zza biurka”, ale podróżując prowadzili obserwacje na podstawie, których powstawały notatki.
