fot. PUP w Częstochowie
Powiatowy Urząd Pracy w Częstochowie świętował jubileusz 100-lecia Publicznych Służb Zatrudnienia oraz przypadający na 27 stycznia Dzień Pracownika Publicznych Służb Zatrudnienia. Z tej okazji podczas spotkania władz miasta i powiatu częstochowskiego z pracownikami największej w regionie instytucji rynku pracy nie zabrakło podziękowań i listów gratulacyjnych składanych na ręce Grażyny Klamek, dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w Częstochowie. W imieniu samorządu wręczali je Ryszard Stefaniak, zastępca prezydenta Częstochowy oraz Zdzisław Wolski przewodniczący Rady Miasta, natomiast w imieniu władz powiatu Krzysztof Smela, starosta częstochowski oraz Henryk Kasiura, członek zarządu rady powiatu.
Za swoją pracę w strukturach powiatowego urzędu pracy w sposób szczególny uhonorowani zostali pracownicy z najdłuższym stażem zawodowym.
- To państwa wieloletni wysiłek i zaangażowanie oraz codzienna praca pozostałych pracowników wpłynęły na poprawę sytuacji na częstochowskim rynku pracy. To także dzięki wam mamy tak niski poziom bezrobocia, który napawa nas wszystkich wielkim optymizmem - podkreślał Ryszard Stefaniak, zastępca prezydenta.
Struktury zatrudnienia w Częstochowie i regionie powstawały w warunkach funkcjonowania województwa częstochowskiego i instytucji Wojewódzkiego Urzędu Pracy. Istotny wkład w ich rozwój wniosła długoletnia dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Częstochowie Stanisława Sokołowska.
Do 2003 r. Biurem Pracy w Częstochowie, następnie Rejonowym Urzędem Pracy i Powiatowym Urzędem Pracy kierowała Anna Rogacz. Od 2003 r. do 2010 r. funkcję dyrektora pełnił Andrzej Perliński. W 2010 roku zastąpiła go Grażyna Klamek. Uroczystość jubileuszowa była okazją do podziękowania jej za cały okres aktywności zawodowej. Kończącą wykonywanie swoich obowiązków zawodowych i przechodzącą na emeryturę Grażynę Klamek zastąpi Piotr Urbaniak.
Przypomnijmy, że Publiczne Służby Zatrudnienia powstały 27 stycznia 1919 r. na mocy wydanego przez Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego „Dekretu o organizacji państwowych urzędów pośrednictwa pracy i opieki nad wychodźcami” i podporządkowane zostały Ministerstwu Pracy i Opieki Społecznej.
Zagadnienia dotyczące rynku pracy znalazły się następnie w zapisach Konstytucji Marcowej z 17 marca 1921 r., która ustanawiała prawo każdego obywatela do pracy, a w razie braku pracy, prawo do zasiłku.
W okresie międzywojennym istotnym działaniem było powołanie w 1924 r. Funduszu Bezrobocia, którego głównym zadaniem było wypłacanie zasiłków dla bezrobotnych, a w 1933 r. Funduszu Pracy ukierunkowanego na finansowanie robót publicznych oraz pomoc żywnościową dla bezrobotnych, którzy nie posiadali prawa do zasiłków. W 1934 r. doszło do połączenia obu funduszy pod jedną wspólną nazwą Fundusz Pracy, który istnieje do dnia dzisiejszego.
Po II wojnie światowej polityka rynku pracy została wpisana w Konstytucję PRL z 22 lipca 1952 r. Artykuł 14 Konstytucji gwarantował każdemu obywatelowi prawo do pracy. Państwo wzięło na siebie obowiązek zapewnienia zatrudnienia i odpowiedniego wynagrodzenia.
Przemiany demokratyczne oraz wolnorynkowe przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku przyczyniły się do wzrostu bezrobocia, co spowodowało konieczność stworzenia sprawnej administracji. Początkowo działania urzędów pracy skupiały się na działaniach osłonowych dla bezrobotnych, a następnie położono większy nacisk na rozwój aktywnych form przeciwdziałania bezrobociu.
Po reformie terytorialnej państwa, 1 stycznia 2000 r. dokonano wyraźnego podziału kompetencyjno-administracyjnego publicznych służb zatrudnienia. Rejonowe urzędy pracy przekształcono w powiatowe urzędy pracy podporządkowane samorządom powiatowym. Wyodrębniono sieć 338 powiatowych i 16 wojewódzkich urzędów pracy.
Źródło: PUP |
